د مولانا سېد ابو الاعلی مودودي شمار د شلمې پېړۍ په هغو نامتو روڼ آندو او اسلامپوهانو کې راځي، چا چې په خپل شپېته کلن پوهنیز، ادبي، دیني، ملي ا

اتيزم د انګرېزۍ (athiesm) يا زموږ په ژبه الحاد ته وايي. الحاد په څښتن ګروهه نه لرل، او لادينيت ته وايي.<br /> <br /> څښتن تعالى چې كوم اسماني لارښوونه د

د اسلامي دعوت بنسټيزه ستن په يو لمانځنه ولاړه ده، او د رېښتوني څښتن او د نړۍ پينځوونكي په پېژندنه كې، چې هغه ډول يې ولمانځو، او ويې پېژنو، هغه

سېنټ اوګستين د رومي امپراتورۍ د زوال پر وخت پيدا شوې. په الهياتو كې يې زده كړې وكړې، په عيسوي دين يې له فلسفې سر ه وتاړه، چې دا تړون تردې دمه هم

هسې خو د ماده پرستانو (مټريالېستانو) لخوا په هر پير كې د دين خلاف د كركې او نفرت يوه نوې څپه راپورته شوې، مګر په نني پېر كې د سوسيالستانو او كپې

<br /> <br /> شاه ولي الله (رح)دنورو ډيرو مسلمانو پوهانو غوندې دځينو ما بعد الطبيعه مسايلو په باب چې دقران او سنت له چينې خړوبيږي،ژوره ځيرنه لري،ا